ထိုင္းနိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ ေတာင္ဘက္ကီလိုမီတာ ၅၀ အကြာမွာရွိတဲ့မဟာခ်ိဳင္ဆိုတာ၊ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္း ငါးဖမ္းေလွေတြ ဆိုက္ကပ္ျပီး ထိုင္းနိုင္ငံအတြက္ အဓိကငါးပုဇြန္လုပ္ငန္း (ပင္လယ္အစားအစာ) ကုန္ေခ်ာ ထုတ္လုပ္တဲ့ ေဒသျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ နယ္ေျမ က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႕မွာ ေရတြက္လို႔မရနိုင္တဲ့ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ၊ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြသီးသီးျခားျခား တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ျမိဳ႕အခင္းအက်င္းအရ အလုပ္ရံုအနီးအပါးမွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ အလုပ္သမားေတြ ေနထိုင္ဖို႔ အိမ္ခန္းမ်ား ေစ်းမ်ားေစ်းဆိုင္မ်ား ေရာင္းခ်ေနထိုင္ၾကတဲ့ အခင္းအက်င္း ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္နယ္ေျမကို၀င္သြာ;တာ နဲ႔တျပဳိင္နက္ငါးပိန႔ံ/ ငါးနံ႕အပုပ္နံ႔ဆက္တိုက္ နံ႕ေစာ္ေနပါတယ္။ ေရေျမာင္းၾကီးငယ္ေတြမွာ အကုန္လံုးငါး ပုဇြန္စြန္ပစ္ အညစ္ ေၾကးအရည္ေတြနဲ႕ မည္းနက္ေနပါတယ္။ ျမိဳ႕လယ္ ေကာင္မွလြဲရင္ အျခားရပ္ကြက္ေတြ စက္ရံုေတြအနားမွာ ဒီေရေရာက္ သစ္ပင္ၾကီးငယ္ေတြ ေပါက္ေရာက္ ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဓနိေတာၾကီး ေတြ ဟီးထ ေနေအာင္ရွိပါတယ္။ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးမႈအရွိန္အဟုန္နဲ ့ေျပးေနတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္တာေၾကာင့္သာ လမ္းေတြ၊ အေဆာက္အဦးေတြ ဆက္သြယ္ေရးေတြ၊ စားေသာက္ေနထိုင္ေရးေတြ ၂၄နာရီလင္းေနတဲ့မီးေတြေၾကာင့္ သာေနထိုင္ခ်ွင္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ က်ေနာ္တို ့ျမန္မာျပည္ ပိုက္ဆိပ္လို္ပါပဲ။ အနံ႔အသက္ေတြက ေလထု ထဲမွာစြဲေနတာပါ။
ဒီလုပ္ငန္းခြင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ၊ သိန္းခ်ီရွိနိုင္တယ္လို ့မဟာခ်ိဳင္အေျခစိုုက္အင္ဂ်ီအိုေတြက
ခန္ ့မွန္းထားၾကပါတယ္။ စရိုက္အထူးၾကမ္းတမ္းတဲ့ေနေျမအျဖစ္လည္းအထူးထင္ရွားပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ထိုင္းရဲေတြ၊ထိုင္းလမ္းသရဲေတြ နိုင္
ခ်င္တိုင္းနိုင္၊လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္နိုင္တဲ့အရပ္ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ဆယ္စုနွစ္နဲ႔ခ်ီျပီး မဟာခ်ိဳင္မွာ မတရားျပဳက်င့္
ခံေနၾကရ ၊ဘာမသိညာမသိအသတ္ခံရ၊ထိုင္းရဲဖမ္း၊ထိုင္းလမ္းသရဲဖမ္း၊အခန္းထဲကို၀င္ျပီးယူခ်င္တာယူ၊လမ္း
မွာပိတ္ဆံအိပ္တို႔၊လက္၀တ္လက္စားတို႔ကိုလုယူခံေနရတာက ေန ့တိုင္းပါ။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ျမန္မာေတြကိုဒီလူေတြကလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို ့၇တဲ့အရပ္ေသဒက မဟာခ်ိဳင္ပါ။
မဟာခ်ိဳင္မွာ အေတာ္အသင့္နာမည္ရွိေနတဲ့လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုက ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္လက္ျပတ္သြားတယ္၊အင္ဂ်ီအိုတစ္ခုနဲ ့တရားစြဲတယ္၊အမႈတြဲ တရားရံုးျဖစ္ျဖစ္
သူေဌးဆီကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေရာက္သြားတာနဲ႔ အဲဒီအင္ဂ်ီအိုကဆက္ျပီးမလုပ္ရဲေတာ့ဘူး လို ့ဆိုပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္၊နကပထုန္မွာလုပ္ငန္းခြင္ထိခိုက္မႈေၾကာင့္လက္ျပတ္သြားတာကိုဘာကိုမွမတိုင္ပဲ၊ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ေဆးကု၊လုပ္နိုင္ရင္ဆက္လုပ္၊မလုပ္နိုင္ရင္ျမန္မာျပည္ျပန္တာကေအးခ်မ္းအံုးမယ္၊ခုအဲဒီလက္ႏွစ္ဖက္္ျပတ္
တဲ့ေကာင္းမေလးကမေနရဲမထိုင္ရဲျဖစ္ေနရတယ္။သူ႔အတြက္အကာအကြယ္မဲ့သြားတယ္။မိသားစုကဗမာျပည္
ျပန္ပိုဖိုလည္းအိုးမရွိအိမ္မရွိ၊ဒီမွာထားေတာ့လည္းသူေဌးလူေတြကလာျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ပစ္သတ္မယ္ဘာ
ညာျဖစ္ေနတယ္။
အင္ဂ်ီအိုေတြကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ဖုန္းမကိုင္ေတာ့ဘူး။အဲဒါေၾကာင့္မဟာခ်ိဳင္ကအလုပ္သမားေတြက၊အဖြဲ႕အစည္း
ေတြကကူညီမယ္ဆိုရင္လန္ ့သြားျပီလို ့ဆိုပါတယ္။မဟာခ်ိဳင္မွာအဖြဲ႔အစည္းေတြမ်ားတယ္။မဟာခ်ိဳင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕က်မၼာေရးကိုကူညီတယ္ဆိုျပီး သတင္းမီဒီယာေတြမွာ အေတာ္နာမည္ယူတဲ့အဖြဲ႔အစည္းအၾကီးၾကီးရွိပါတယ္။တကယ့္တကယ္က်ေတာ့မဟုတ္ဘူးလိ္ု ့ဆိုပါတယ္။
အသက္၁၉ႏွစ္အရြယ္သထံုျမိ႕။အလံတစ္ရာကမခင္၀င္းဆိုတဲ့အလုပ္သမငယ္တစ္ဦးပါ။လုပ္ငန္းခြင္မွာထိခိုက္ျပီး
ေျခေထာက္အရိုးက်ိဳးဒဏ္ရာေၾကာင့္ပုပ္ပြေနတဲ့အဲဒီလူနာတစ္ေယာက္ကိုအဆိုပါလူမႈေရးအဖြဲ႔ကလူက ေစ်းအနီးမွာရွိတဲ့၊စီ၀ိခ်ိဳင္အမွတ္(၅)ေဆးရံုကိုသြားျပီးပို့ ေဆာင္ပါတယ္။အဲဒီမွာလုပ္သက္ရင္ေနျပီျဖစ္တဲ့အသက္၃၀ေက်ာ္အရြယ္ခန္႕ျမန္မာဘာသာျပန္၀န္ထမ္း
အမ်ိဳးသမီးက၊ေမာက္ေမာက္မာမာဆက္ဆံလိုက္တာေတာ္ေတာ္ခံျပင္းဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ပုဂၢလိကေဆးရံုျဖစ္တာ
ေၾကာင့္လာပို ့လို ့မရေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ျပန္သြားတာနဲ ့လမ္းေဘးကုထိုးခ်ထားလိုက္ေတာ့မယ္လို ့ဆိုပါတယ္။လိုက္ပို႔သူကအစိုးရေဆးရံုကိုမသိတာေၾကာင့္ ဒီေဆးရံုကိုလာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။အဲဒီအစိုးရေဆးရံုကို ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္လိုက္ပို ့မလားဆိုေတာ့လည္း ပို႔စရာမလိုဘူးလို ့ေျပာပါတယ္။ထိုင္းေျပာရင္ခံသာနိုင္ေပမယ့္ျမန္မာနိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းအခုလိုေျပာတာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္လို ့လူမႈေရးအဖြဲ႔ကပုဂၢိဳလ္ကေျပာပါတယ္။အလုပ္သမားေတြဆီကအလွဴခံျပီး၊အစိုးရေဆးရံုမွာေဆး၀ါးကုသျပီးမခင္
္၀င္းေရာဂါေပ်ာက္သြားျပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ေနရပ္ကိုျပန္ပို ့လိုက္ျပီးျဖစ္ပါတယ္။
မခင္၀င္းေျပာျပခဲ့တာကသူအ၇ိုးက်ိဳးသြားတယ္၊ေဆးကုဖို ့ေမးေတာ့ သိန္းခ်ီကုန္မယ္
လို ု့ေျပာတာေၾကာင့္ထိုင္းသူေဌးကပရုပ္ဆီဗူးေပးျပီး အခန္းထဲေသာ့ပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ေျခေထာက္
ေတြပုပ္ပြလာေတာ့ လမ္းမွာသြားပစ္ထားလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။လူေတြ၀ိုင္းအံုေနျပီးငိုေနတာကိုျမင့္လို႔အဲဒီမွာ အေစာကအဖြဲ႔ကလူနဲ႕သြားဆံုတာျဖစ္ပါတယ္။
မိုလင္းခါနီးနံနက္၂နာရီမွာဆင္းရတဲ့အလုပ္ရံုမိုးလင္းခါနီး၃နာရီနဲ႔၄နာရီမွာဆင္း၇တဲ့အလုပ္ရံုေတြရွိပါတယ္၊ ညဘက္
က်ေတာ့လည္း ညေန၈နာရီျပန္လာတဲ့လူ၊ညသန္းေခါင္၁၂နာရီမွာျပန္လာရသူေတြရွိေတြရွိပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မေရြးအလုပ္သြားအလုပ္ျပန္လုပ္ေနတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမေလးေတြ အုပ္စုလိုက္ရွိေပမယ့္ ထိုင္းလမ္းသရဲေတြၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကိုဖမ္းျပီးကားေပၚကိုဆြဲတင္သြားခဲ့တဲ့ျဖစ္ရပ္တစ္ခုလည္းျပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္
က မဟာခ်ိဳင္မွာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အတူသြားလာၾကတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားအခ်င္းခ်င္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ ့ေနေနသာ
သာ ကိုယ္ပါ ပါမွာစိုးလို ့ အားလံုးထြက္ေျပးၾကတယ္လို ့ဆိုပါတယ္။အလုပ္ကိုအခ်ိန္မေရြးလုပ္ေနၾကရတဲ့
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြက လုပ္အားခကို က်သင့္သေလာက္ရွင္းမေပးေပမယ့္
အလုပ္သမားေတြမွာ ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္မရွိပဲ ရွင္းသေလာက္ယူရတယ္လို ့ဆိုပါတယ္။အျပင္မထြက္ရပဲ
ေလွာင္ပိတ္ျပီးခိုင္းထားတဲ့အလုပ္ရံုေတြနဲ ့အခ်ိဳ ကုမၸဏီေတြမွာ သူေဌးေဆြမ်ိဳးေတြက ေစ်းဆိုင္ေတြေရာင္း
ခ်တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဆိုင္မွာ ကအျပင္မွာထက္ေစ်းၾကီးတတ္ပါတယ္။ မ၀ယ္ရင္စိတ္ဆိုးတာေၾကာင့္
မ၀ယ္ခ်င္းပဲ၀ယ္ၾကရပါတယ္။ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာဆိုရင္ အဲဒီအလုပ္ေရွ႕မွာ ပလပ္စတစ္နဲ႕ထုတ္ထားတဲ့
ေကာ္ဖီကိုေသာက္ရင္ အလုပ္လုပ္တာမွာ ရႊင္လမ္းတက္ၾကြတယ္လို ့ေျပာပါတယ္။ အခ်ိဳ႕အလုပ္ရံုကလုပ္ငန္းရွင္
ေတြမွာ အငယ္အေႏွာင္းေတြကထမင္းဟင္းေတြေရာင္းပါတယ္။ေရာင္းမစြံ
သမွ် ေရာင္းေနတာေၾကာင့္တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ၾကေတာ့ အထုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ သိုးေနတဲ့ဟင္ထုတ္
ေတြကမ်ားပါတယ္။အျခားမွာလည္း ၀ယ္စားလို ့မျဖစ္နိုင္တာေၾကာင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အေတာ္
အခက္ၾကံဳၾကရတယ္လို ့ဆိုပါတယ္။
ျမ၀တီ/မဲေဆာက္ ကလူကုန္ကူးသူေတြ ကလာေရာက္ေရာင္းခ်ထားတဲ့ ရာခ်ီရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား
ေတြ၊ကေလးအလုပ္သမားေတြကို မ၀ေရစာေကၽြးေမြးျပီးေတာ့ တစ္ေန႔ကိုနာရီ၂၀ ေလာက္ ခိုင္းေနတဲ့
အလုပ္ရံုေတြ၊အခ်ိဳ႕စက္ရံုမွာ တုတ္နဲ႔ရိုက္ခိုင္းတဲ႕အလုပ္ရံုေတြြလည္းရွိပါတယ္။ျမန္မာအလုပ္သမား
တစ္ေထာင္၀န္းက်င္ေလာက္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ၀ပ္ကန္ဖါအရပ္မွာရွိတဲ့စီလဖုန္း ငါးပုဇြန္အလုပ္ရံုမွာ အယင္တုန္းကကီလိုစားလုပ္တဲ့လူေတြဟာကိုယ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္ေပၚမူတည္ျပီးေတာ့၀င္ေငြေတြကိုခန္ ့မွန္းလို ့၇ပါတယ္။ခုတေလာမွာေတာ့၅၀၀ဘတ္ေလာက္ရမယ္လို႔မွန္းထားတာ၃၀၀ေက်ာ္ပဲရွင္းေပးလာပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာမသိရပါဘူး။ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကအဆိုပါငါးပုဇြန္ရုံကိုနိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုကလာစစ္တဲ့
အခါအခန္းခမေပးရဘူးလို႔မွာထားပါတယ္။ ေရခမီးလေလာက္ပဲေပးရတယ္လို ့ေျပာခိုင္းပါတယ္။ အလုပ္ရံုကေျပာခိုင္းတိုင္းမေျပာတဲ့လူေတြကိုေတာ့ အဲဒီစစ္ေဆးတဲ့ေန႔မွာအလုပ္နားခိုင္းထားပါတယ္။
ခုအလုပ္ရံုမွာ လူေပါင္း၃၀၀ ေလာက္ကယာယီပတ္စပို ့လုပ္ျပီးပါျပ ီ။ခုဘာျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ မဲေဆာက္သြား
သြား၊ကန္ခ်နဘူရီကိုပဲသြားသြားတံဆိပ္တံုးထုခ ဘတ္၁၀၀၀ ေပးရပါတယ္။အစတုန္းကေတာ့ထိုင္းနိုင္ငံအ
တြင္းသြားလာလို႔၇တယ္လို႔ေျပာခဲ့ေပမယ့္ခုဒီလိုေပးရမယ္၊တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးျမန္မာျပည္ကိုသြားခ်င္သလိုသြားလို႔ရ
ေအာင္ဘတ္၄၀၀၀တစ္ႏွစ္စာေပးထားရတယ္လို ့ထမင္းစားေဆာင္မွာကပ္ထားပါတယ္။ဘယ္မွမသြားပဲရိုးရိုးသံုးလတစ္ၾကိမ္သက္တမ္းတိုးတဲ့လူေတြဆိုရင္ တံဆိပ္တံုး
ထုခ ဘတ္၅၀စီေပးရပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာဧျပီလက ယာယီပတ္စပို ့လုပ္တဲ့ကုမၸဏီတစ္ခု လူေထာင္ခ်ီျပီးေတာ့ ေငြေတြရယူျပီးေတာ့ ထြက္ေျပးသြားတဲ့အတြက္ျမန္မာအလုပ္သမားေထာင္ခ်ီျပီးေငြေတြဆံုးရွံဳးခဲ့ၾကရပါတယ္။
လူကုန္ကူးေနသူေတြဘယ္သူလဲဆိုတာကိုမဟာခ်ိဳင္ကအာဏာပိုင္ေတြသိပါတယ္။ဘန္ေကာက္ကအထူးတပ္ဖြဲ႔
ေတြလည္းသိပါတယ္။၂၀၀၉အေစာပိုင္းကဘန္ေကာက္ကအလုပ္သမားအေရးလုပ္တဲ့အဖြဲ႔တစ္ခုနဲ အဲဒီအထူးတပ္ဖြဲ႔တို ့မဟာခ်ိဳင္ကလူကုန္ကူးခံေနရတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမား၅၀ေက်ာ္ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ေနရာ
ကိုဖမ္းဆီးဖို႔သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္၀င္၀ ဓါတ္ဆီိဆိုင္နားမွာ အဖြဲ႔ေတြ နားေနစားေသာက္ေနတုန္း၊
မဟာခ်ိဳင္က ပုလိပ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ ဗဟိုအဆင့္ကဆင္းျပီးဖမ္းဆီးစရာမလိုေၾကာင္း၊မဟာခ်ိဳင္မွာအင္ဂ်ီအိုေတြ၊လူကုန္ကးူမႈတိုက္ဖ်က္တဲ့အဖြဲ႔ေတြ
ရွိျပီးသားျဖစ္ေၾကာင္း၊သူတို႔ကုိယ္တိုင္ႏွိမ္နင္းနိုင္ေၾကာင္းေျပာဆိုျပီးပထုတ္ခံခဲ့ဖူးပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္မွာရွိတဲ့ က်မၼာေရး၊
ပညာေရးအင္ဂ်ီအို အခ်ိဳ႕ေတြ၊နာေရးကူညီမႈအဖြဲ႕ ၊အခ်ိဳ႕ေတြ၊စာၾကည့္ တိုက္ေတြ အသင္းအဖြဲ႕ေတြအနည္းငယ္ရွိပါတယ္။သူတို႔ေတြကလည္းကိုယ္လုပ္နိုင္တာထက္အထင္ၾကီးျပီး၊ပူးေပါင္းေဆာင္
ရြက္မႈအားနည္းတာေတြ၊ရဲရဲရင္ရင့္လုပ္နိုင္တာေတြအထူးနည္းပါးၾကတယ္လို့တလာကုန္႕ကအလုပ္သမားေတြက
ေျပာျပၾကပါတယ္။
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အားကိုးအားထားျပဳေလာက္တဲ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြမရွိပဲ၊လူမႈေရး၊ဘာသာေရး၊စတဲ့
အဖြဲ႔ေတြဟာလည္း မတ၇ားလုပ္ေနတဲ့ထိုင္းပုလိပ္နဲ႔ပုလိပ္တပည့္မြန္ဗမာေတြကိုေၾကာက္ေနၾကရတယ္လို႔
ခ်ဲစာရြက္နဲ႔ စြတ္စြဲျပီးဘတ္၆၀၀၀ ေပးေလွ်ာ္လိုက္ရသူ မဟာခ်ိဳင္မူစီနယ္ေျမက ကိုမ်ိဳးကေျပာပါတယ္။
မူစီစံေက်က္က ကို၀ိုင္းကေတာ့ မဟာခ်ိဳင္က အခ်ိဳ႕အဖြဲ႔ေတြဟာ ဗမာျပည္က တရားေဟာ ဆရာေတာ္
ေတြကို ပင္ျပီးေတာ့ တရားပြဲေတြလုပ္ၾကတယ္၊ျပီးေတာ့ အလွဴေငြအခ်ိဳ႕ထက္၀က္ကို ရံပံုေငြအျဖစ္ယူ
ထားလိုက္ၾကတယ္၊အဲဒီယူထားလိုက္တဲ့ေငြေတြ ဘာလုပ္လို ့လုပ္မွန္မသိေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္၊ျပည္ပ
တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ မိမိတို႔တိုင္းျပည့္ သံဃာေတာ္ေတြကိုဖူးျမင္ၾကည္ညိဳခြင့္ရတာေၾကာင့္ သဒၵါတရား
ထက္သန္စြာလွဴဒါန္းၾကတာျဖစ္တယ္လို ့ေျပာပါတယ္။အျခားလူမႈေရးလုပ္ငန္းအခ်ိဳ႕မွာ ျမန္မာအလုပ္
သမားေတြကို ကူညီေပးသလိုနဲ႔ေခါင္းပံုျဖတ္မႈေတြရွိေနတာဟာအထူးအရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္တယ္လို႕
မဟာခ်ိဳင္ကအလုပ္သမားေတြကညဥ္းတြားၾကပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္တလာကုန္႔အလြန္လမ္းခြဆံုကားမွတ္တိုင္္မွာအသက္၄၀၀န္းက်င္္အရြယ္အသားလတ္၊အရပ္ငါးေပ
ေက်ာ္ဘယ္နားရြက္ျပတ္နဲ႔ထိုင္းနတ္ကလိမ္(လမ္းသရဲ)တစ္ေယာက္ဆိုရင္ခါးပတ္အိပ္တစ္လံုးကိုပတ္ျပီး၊
ေန႔တိုင္းထိုင္ေနတတ္ပါတယ္။ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့ဗမာျမင္သမွ်ကိုဘတ္စစ္ပါတယ္။ မဟာခ်ိိဳင္ကဘတ္မဟုတ္တဲ့လူျဖစ္ျဖစ္၊ဘတ္မရွိတဲ့မဟာခ်ိဳင္ကျမန္မာအလုပ္သမားပဲျဖစ္ျဖစ္ေငြေတာင္းပါေတာ့
တယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကိုင္တြယ္၇မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ဆရာပုလိပ္ကိုဖုန္းဆက္ျပီးေခၚလိုက္ပါတယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းက နိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ျမန္မာအလြတ္သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္တို ့
မဟာခ်ိဳင္မွာ ပုလိပ္ဖမ္းဖို႔ေၾကာက္လို႕ေတာထဲပုန္းေန၇တဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ဗြီဒီယိုသတင္းသြား
ရိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ေဒသခံအလုပ္သမားတစ္ေယာက္လိုက္ျပလို႔ကားမွတ္တိုင္မွာေသာင္းက်န္းေနတဲ့ နတ္
ကလိမ္ကိုဓါတ္ပံုသြားရိုက္ေတာ့ နတ္ေခါင္နတ္ေခါင္(သတင္းေထာက္၊သတင္းေထာက္)ဆိုျပီး ထြက္ေျပးသြား
တယ္လို႔သိရပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ ခရီသည္ပါတဲ့ တကၠစီ ကိုျမင္တာနဲ႕တျပိဳင္တည္း မဟာခ်ိဳင္မွ ပုလိပ္မ်ားမွာ အမဲေကာင္ေနာက္
ကိုလိုက္သည့္ အမဲလိုက္ေခြးကဲ့သို႔ မရ မကလိုက္ပါေတာ့တယ္။ကားကိုမီလိုက္တာနဲ႕တျပိဳင္တည္းလူရွင္း
တဲ့ေနရာကိုေခၚသြားျပီး တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုအျပစ္ရွာျပ ီးေငြမရရေအာင္ေတာင္းခံပါေတာ့တယ္။ မဟာခ်ိဳင္
မွာအဆိုးဆံုးနဲ ့အပက္စက္ဆံုးပုလိပ္ေတြကေတာ့ ၄ထပ္ကပုလိပ္မ်ားျဖစ္တယ္လို ့ေျပာၾကပါတယ္။ဒီ၄ထပ္
ကထိုင္းပုလိပ္ေတြဟာ ရဲယူနီေဖါင္း၀တ္စရာမလိုပဲဖမ္းလို ့ရတယ္လို ့ေျပာပါတယ္။အဆိုပါ၄ထပ္က ပုလိပ္
ေတြ ဘာေၾကာင့္ယခုေလာက္ထိဆိုး၀ါးေသာင္းက်န္းေနတယ္ဆိုတာကို ဆက္လက္ရွင္းျပရာမွာ။ျပီးခဲ့တဲ့
၂၀၀၆/၂၀၀၇ တုန္းက မဟာခ်ိဳင္ဂြင္တြင္အထူးနာမည္ၾကီးခဲ့သည့္(ညြန္႕၀င္း၊သီဟ၊ေတာင္ၾကီးႏွင့္ငႏိုင္)
တို႕ေတြနဲ ့ေပါင္းျပီးမဟာခ်ိဳင္မွာရွိသမွ်ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကိုဖမ္းစားခဲ့တဲ့ဒီလူေတြရဲ႕ဆရာ၊ကခု --- . . ……..ထပ္မွာအရာရွိျဖစ္ေနပါတယ္။(မဟာခ်ိဳင္ရဲစခန္းၾကီးမွာအထပ္ငါးထပ္ရွိျပီးတစ္ထပ္ခ်င္းစီ ဆာလာ၀ပ္ (စခန္းမွဴး)တစ္ဦးစီရွိပါတယ္။ဒီလူလုပ္လို႔ေထာင္က်ေနတဲ့ျမန္မာေတြ၊ေသသြားတဲ့ျမန္မာေတြ
အေတာ္မ်ားတယ္လို႔ခံဖူးတဲ့လူေတြကေျပာပါတယ္။ယခုတစ္ေလာမဟာခ်ိဳင္မွာေသနတ္နဲ႕ပစ္သတ္ခံရ
တဲ့ျမန္မာအေလာငး္ေတြဟာ မဟာခ်ိဳင္ပုလိပ္တပည့္ေတြျဖစ္တယ္လို ့အလုပ္သမားေတြကေျပာပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ ျမန္မာျပည္သားကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဘယ္အဖြဲ႔ပဲလာလာသူ႔ကိုေပးရတယ္။တရားပြဲလုပ္
မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မဟာခ်ိဳင္က ဗမာေဂါပကလူၾကီးေတြ ကသူ႔ကိုသြားျပီးလာဘ္ထိုးတယ္။ ဆိုေတာ့ ဘုန္း
ၾကီးတရားပြဲလုပ္ရင္ေတာင္သူကပိတ္ဆံရေနတယ္။ဒါမ်ိဳးကမလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္လို ့လူငယ္ေတြကေျပာပါ
တယ္။ ရံုးပိုင္္းဆိုင္ရာတစ္ခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ကိုေပးရပါတယ္။
ခုနာေရးကူညီမႈအတြက္ရံပံုေငြေတြေကာက္ေနတဲ့လူေတြကိုဖမ္းျပီး ေငြ ံေတာင္းပါတယ္။ ပတ္စပို႔ရွိရွိ
မရွိရွိ ဖမ္းလာတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ဖမ္းတယ္ တနဂၤေႏြေန ့ဆိုေတာ့ သူေဌးေတြကမလာဘူး၊
အလုပ္သမားေတြကအခ်ဳပ္ထဲမွာ တစ္ညမအိပ္ခ်င္ၾကဘူးေလ။ ေငြံေပးျပီးလြတ္လာတယ္။ဟိုအဖြဲ႔ဒီအဖြဲ႕
ေတြ ဆိုျပီးေၾကာက္ေၾကာက္လန္ ့လန္ ့နဲ႔လုပ္ေနမယ့္အစားျမန္မာအလုပ္သမားေတြ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္
အားလံုး၀ိုင္းျပီးေျဖရွင္းတာတို႔ေတြလုပ္သင့္တယ္လို ့ဆိုပါတယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လ၂၁ ရက္ေန ့ညေနပိုင္းက ညဆိုင္းဆင္းတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမား ၃၀ ကို ခ်ပ္က်င္ တံတား
ေအာက္မွာဖမ္းျပီးေတာ့ ဆီးစစ္တယ္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးစြဲမႈရွိ/မရွိေပါ့ေလ။အလုပ္သမားေတြက မူးယစ္
ေဆး၀ါးဘယ္လိုလုပ္ျပီးသံုးနိုင္မလဲ၊ဆုိေတာ့ သံုးစြဲထားတာမေတြ႔ေတာ့ ဆီးစစ္ခဆိုျပီးတစ္ေယာက္က္ုိ ဘတ္
၂၀၀စီေပးလိုက္ရတယ္။မေပးမခ်င္းကားကိုရပ္ထားရပါတယ္။အလုပ္သမားေတြကလည္းအလုပ္မပ်က္ရင္ျပီး
ေရာ၊ ရဲစခန္းလိုက္သြားရင္အခ်ဳပ္ထဲမွာတစ္ညအိပ္ရမယ္၊အလုပ္လည္းတစ္ညပ်က္မယ္ေပါ့။
စီမံကိန္းနဲ႕လုပ္တာေတာ့လုပ္ေပါ့၊စစ္ပါ၊စစ္ေဆးလို႔ဘာအျပစ္မွမေတြ႔၇င္ ျပန္လႊတ္ေပါ့၊ခုဟာကအဲလိုမ
ဟုတ္ဘူး၊ဆီးစစ္ခေပးရတယ္လို ့ကိုယ္တိုင္ေပးခဲ့ရသူတစ္ဦးကေျပာပါတယ္။လမ္းမွာမေပးပဲ ရဲစခန္းကို
ေရာက္သြားရင္ ေလးငါးေထာင္ေပးရတယ္လို႔လည္းေျပာၾကပါတယ္။ သူေဌးလိုက္မလာရင္ ေလးငါးရက္
အခ်ဳပ္ထဲမွာေနရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
ေနာက္တစ္နည္းသံုးေနတာကတနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ဘတ္ရွိရွိ/မရွိရွိ ဖမ္းပါတယ္။ျပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လ၂၀ ရက္
တနဂၤေႏြေန ့က မဟာခ်ိဳင္ ထိုင္ယူနစ္ပုဇြန္အလုပ္ရံုအနီးကသစ္စက္၀င္းအတြင္းက ျမန္မာအလုပ္
သမားမ်ားေနထိုင္တဲ့အိမ္ခန္းေတြကို၇ဲကားသံုးစီးလာေရာက္ဖမ္းဆီးတာလူ၁၄ဦးဖမ္းဆီးခံခဲ့ရတယ္။
တနဂၤေႏြေန႔ဆိုေတာ့သူေဌးကဖုန္းပိတ္ထားတယ္။ပုလိပ္ကအိုေကမင္းတို ့ဒီညလြတ္ခ်င္လား၊လြတ္ခ်င္ရင္ဘတ္
၅၀၀ ေပး၊အဲလိုလုပ္တာပါ။ဆိုေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကလည္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာမအိပ္္ခ်င္ေတာ့ ေငြေပးျပီးထြက္လာၾကေတာ့ပုလိပ္ေတြကတနဂၤေႏြေန ့ဖမ္းတဲ့ဗ်ဴးဟာသံုးေနၾကပါတယ္။ပတ္စပို႔ရွိတဲ့လူကိုဖမ္းတင္သြားျပီးလမ္းမွာခ်ထားခဲ့တယ္။ေငြေတာင္းတာ
ေတာ့မေတြ ့၇ေသးဘူးလို ့ဆိုပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ သိန္းခ်ီရွိတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ ျမန္မာေစ်းဆိုင္ေတြအေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။
တရား၀င္အခြန္ေပးရတဲ့အျပင္ ရဲစခန္းကို တစ္လကိုဘတ္၅၀၀၀ စီအနည္းဆံုးေပးရတာေၾကာင့္ စားေသာက္ကုန္ေတြမွာအျမတ္တင္ၾကပါတယ္။တန္းလ်ားမွာေနတဲ့အလုပ္သမားေတြကိုလည္းေ၇ာင္းရင္း
ကုိယ္လည္းစားခ်င္တာေၾကာင့္ကြမ္းဗူးကေလးေဆာင္ျပ ီးစားတာကိုေတာင္ ပုလိပ္ကိုေငြေပးရပါတယ္။ အဓိကစားသံုးသူျမန္မာအလုပ္သမားေတြသာနစ္နာပါတယ္။ဒါ့အျပင္ ေစ်းဆိုင္ေတြက အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြဘာလုပ္လဲ၊ဘယ္မွာေနလဲ၊ဘတ္ရွိလားကြန္ပ်ဴတာရွိလား၊စီဒီေခြကူးလား အစရွိသျဖင့္ ပုလိပ္သတင္းေပးအျဖစ္လုပ္ေပးရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ မဟာခ်ိဳင္ကျမန္မာအလုပ္သမားေတြအေတာ္သတိ
ထားေနရတယ္လို ့ဆိုပါတယ္။
အလုပ္ရံုေတြမွာဆဲတာေတြကေတာ့ ရိုးအီေနပါျပီ။အနံ႔အသက္ေတြနံေစာ္ေနတဲ့ ငါးပုဇြန္အလုပ္ရံုေတြမွာ တစ္ေနကုန္တစ္ေနခန္း၊ေန႕ေန႕/ညညပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ကိုင္တဲ့ေငြေတြ၊ထိုင္းမွာပဲကုန္က်ေနပါတယ္။
ဘတ္လုပ္၊ယာယီပတ္စပို ့လုပ္၊တက္လာတဲ့စရိတ္၊ေနထိုင္စရိတ္ေတြကိုလုပ္ဆပ္လိုက္၊စားေသာက္လိုက္
္နဲ႔ လံုးျခာလိုက္ေနၾကပါတယ္။
အခန္းမလံုလို႕၊အခန္းကိုမပိတ္မိလို ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမေလးေတြကို အဓၶမျပဳက်င့္ျပီးသတ္
ပစ္တာေတြ၊ကားေပၚတင္သြားျပီးေတာ့ အုပ္စုလိုက္အဓၶမျပဳက်င့္တာေတြ၊ျပီးေတာ့အသက္ကိုပါသတ္ပစ္ခဲ့
တာေတြရွိပါတယ္။ လင္ရွိမယားေရာ၊အေဖ၊အေမနဲ႔တစ္အိမ္တည္းေနတဲ့မိန္းမပ်ိဳေလးေတြကိုဆြဲေခၚသြား
ေပမယ့္ ဘယ္သူမွ တားျမစ္ျခင္းငွါမစြမ္းသာပါ။ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕အခင္းအက်င္းနဲ ့တည္ေထာင္ထားတဲ့ ငါးပု
ဇြန္(ပင္လယ္အစားအစာ)ထုတ္လုပ္တဲ့ျမိဳ႕ျဖစ္ေပမယ့္ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ထိုင္းရဲေတြ၊ထိုင္းလမ္သရဲ
ေတြ၊ေဒသခံထိုင္းလူမ်ိဳးေတြ က အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကိုျပဳမူ
ေနတဲ့အခင္းအက်င္းကိုၾကည့္ရင္ သူပုန္/ဓါးျပေတြထူေျပာတဲ့ ဗဟိုအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၱရားနဲ႕ေ၀းကြာတဲ့နယ္
စြန္နယ္ဖ်ား ရြာတစ္ရြာလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္အခန္းမွာ အတူတူေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ဇနီးကိုေတာင္မွ ကိုယ္
စိတ္ခ်လက္ခ် ေနထိုင္လို ့မရသေလာက္ကို ဆိုး၀ါးပါတယ္။
ဒီလိုမတရားမႈေတြဆို၀ါးေသာင္းက်န္းတဲ့မဟာခ်ိဳင္ကို မဲေဆာက္ျမိဳ႕ကလူကုန္ကူးသူေတြကေနစဥ္ ရာခ်ီ
ရွိတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ လာေရာက္ေရာင္းခ်ေနတာေၾကာင့္ တရားမ၀င္ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ
အလွ်ံပယ္ေပါမ်ားပါတယ္။ မြန္ဗမာပြဲစားေတြကလည္း ထိုင္းရဲမ်ားနဲ႕ေပါင္းျပီး ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအ
ထြက္ဗူးေလးရာမွာဖရံုဆင့္ပါတယ္။ပူးေဆြးလို ့ငိုေၾကြးေနသူကို ငိုခ်င္းရွည္ေအာင္ဆက္၇ိုက္ေပးသလို ျဖစ္
ေနပါတယ္။မဟာခ်ိဳင္က ရွိသမွ်ထိုင္း၇ဲေတြမွာ မြန္ဗမာတပည့္တစ္ေယာက္စီအနည္းဆံုးေမြးထားပါတယ္။
ဗမာအခ်င္းခ်င္းဖမ္းစားပါတယ္။ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္(ဘတ္)မရွိတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားရွိတယ္လို ့
သတင္းပို ့လိုက္တာနဲ ့မဟာခ်ိဳင္ပုလိပ္ကခ်က္ျခင္းကိုေရာက္လာပါတယ္။မဟာခ်ိဳင္ကျမန္မာအလုပ္သမား
ေတြမွာ ထိုင္းပုလိပ္ျမင္လည္းေၾကာက္၊ပုလိပ္တပည့္ကိုလည္းေၾကာက္ရတဲ့အေနအထားပါ။
ပုလိပ္ဖမ္းျခင္းသံသရာနဲ႔အေၾကြးေတြမ်ားလြန္းလို႕ကိုယ့္ကိုကိုယ္အဆံုးစီရင္သြားတာေတြေတာင္ရွိခဲ့ပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ ထိုင္းစကားတတ္တဲ့မြန္ဗမာအေတာ္မ်ားမ်ားတို ့ဟာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးနဲ ့ရပ္ကြက္
တိုင္း၊လမ္းတိုင္းကိုလိုက္လံျပီးေတာ့ ဘတ္မရွိတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကိုလိုက္လံရွာေဖြပါတယ္။ ျမန္မာ
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ဖမ္းမိမွ သူတို ့အ တြက္ေန႔တြက္ကိုက္တယ္လို ့ဆိုပါတယ္။ ယခုေနာက္ဆံုးေပၚ
ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြက မဟာခ်ိဳင္မွာ အလုပ္သမားအေတာ္မ်ားမ်ားက ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္
(ဘတ္)အျပင္ ယာယီပတ္စပို ့ေတြလုပ္ကိုင္ထားျပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုင္းပုလိပ္ေတြက၊စားကြက္တစ္ခု
ထြင္လိုက္ၾကပါတယ္။အလုပ္သမားေတြေနတဲ့အိမ္တန္းလ်ားေတြကို၀င္ေရာက္ျပီးေတာ့(ဘတ္)ရွိလားေမး
ပါတယ္။ဘတ္ကိုျပနိုင္ေပမယ့္တစ္အိမ္လံုးကုိရွာပါတယ္။အေတာ္အသင့္ေကာင္းတဲ့ဖုန္းေတြ၊ကယ္မရာေတြ
ေတြ႔ရင္ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲကိုဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ေကာက္ျပီးထည့္လိုက္ပါတယ္။အလုပ္သမားေတြေပါင္းေန
တဲ့အခန္းေတြမွာ စားစရိတ္ေတြမွတ္ထားတာေတြ၊ဖုန္းနံပါတ္မွတ္ထားတာေတြကို ကဏန္းသံုးလံုးယူျပီး ဆုတ္ျဖဲလိုက္ပါတယ္။ျပီးေတာ့ခ်ဲထီေလာင္းကစားမႈနဲ႔ဖမ္းပါေတာ့တယ္။ဘတ္တစ္ေသာင္းေတာင္းေပမယ့္
ဘတ္၆၀၀၀ကေတာ့ေပါက္ေစ်းျဖစ္ေနပါတယ္။
ယခင္ကလလယ္ရက္ေတြနဲ႔လကုန္ရက္ေတြမွာခ်ဲဖိုးရွာပါတယ္။ယခုလိုကမၻာ့ေဘာလံုးပြဲတုိ႕အျပင္အျခားေသာ
နိုင္ငံတကာေဘာလံုးပြဲေတြမွာထိုင္းပုလိပ္အေတာ္မ်ားမ်ားတို ့က၊ေလာင္းၾကတာေၾကာင့္အပိုေငြတိုးျပီးရွာၾကရပါတယ္။ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ရက္ေန႕ကမဟာခ်ိဳင္မူမိုင္ဘက္မွာကိုေအး
ဆိုတဲ့အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကိုခ်ဲစာရြက္နဲ႔ဖမ္းတယ္ဆိုျပီးပုလိပ္ေရးတဲ့စာရြက္နဲ႔ဖမ္းဆီးခံရပါတယ္။ ဘတ္၇၀၀၀ ေပးရမယ္လို႔ေျပာျပီးမဟာခ်ိဳင္ ၄ထပ္ရဲစခန္းၾကီးကိုေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့ ဘတ္၆၀၀၀နဲ႔ေစ်းညွိျပီးျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဖမ္းတဲ့ပုလိပ္ကအိမ္မွာကတည္းက၆၀၀၀/ေပးရင္အလုပ္မပ်က္ဘူး။ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့ေပးလည္းေပးရ၊
အလုပ္လည္းပ်က္ေတာ့ အလုပ္သမားပဲနစ္နာတာေပါ့လို ့ဖမ္းတဲ့ပုလိပ္ကစီးပြားတြက္ျပျပီးေျပာပါေသးတယ္။
ထိုင္းပုလိပ္ေတြဟာ ေန႕စဥ္ပံုမွန္သံုးဖို ့၊ဘီယာေသာက္ဖို ့၊အိမ္မွာခိုင္းထားတဲ့အိမ္ေဖၚအလုပ္သမဖို႔၊ အခ်ိဳ႕ဆို အငယ္အေႏွာင္းဖို႔အျမဲကိုရွာၾကရပါတယ္။နိုင္ငံအႏွံ႕ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ဖမ္းဆီးေရး စီမံကိန္းေတြအပါ အ၀င္နယ္ထိန္း(ဆိုင္ကယ္စီး)ပုလိပ္ေတြကတစ္ေန႔ကိုဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်စခန္းကိုရွာသြင္းရမယ္ဆိုတာေတာင္
ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ျခံဳေျပာရရင္ျမန္မာအလုပ္သမားအကုန္လံုးဟာထိုင္းပုလိပ္ေတြရဲ႕အစာအာဟာရျဖစ္ပါတယ္။
ထိုင္းေတြဟာျမန္မာအလုပ္သမားေတြအနားကိုကပ္လာျပီးျဖစ္ေစ၊အခန္းတြင္းကို၀င္လာျပီးျဖစ္ေစ၊လက္ကိုင္ဖုန္း
ကိုငွါးပါတယ္။ဖုန္းဆက္မယ္ေပါ့၊အဲလိုယူသြားျပီးျပန္မေပးပဲေနတာကမဟာခ်ိဳင္ေနရာတိုင္းမွာလို ့လည္းေျပာၾကပါတယ္။ ျမန္မာေတြမဖမ္းရင္ ထိုင္းပုလိပ္ေတြရပ္တည္လို႔မရနိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။ ထိုင္းနို္ႈင္ငံျမိဳ႕တိုင္းမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြအနားမွာ သတိထားျပ ီးေစာင့္ၾကည့္ေနပါ။ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ျမန္မာအလုပ္သမား
ေတြဆီက မတရားသိမ္းဆည္းလာတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္လံုးကို ဘတ္၂၀၀ ကေန ဘတ္၅၀၀ အတြင္းေရာင္းခ်ေနတာေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
လမ္းကိုထြက္လာတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားတစ္ေယာက္မွာ ပါသြားတဲ့ ေရႊ၊ေငြ၊လက္၀တ္လက္စား၊ဖုန္း၊
ကယ္မရာအပါအ၀င္ အျခားေသာပစၥည္းေတြဆိုတာ ထိုင္းပုလိပ္ေတြ မယူခ်င္လို႔လႊတ္လိုက္လို ့သာ
ျပန္ပါနိုင္ပါတယ္။ ေနထိုင္ခြင့္စာရြက္စာတမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲျပည့္စံုျပည့္စုံ အနည္းွွဆံုးဘီယာဖိုး
ေပးခဲ့ပါလို ့မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ေတာင္းပါတယ္။
ေရးျပလို႕မဆံု း တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္လိုေျပာမဆံုးနိုင္တဲ့မဟာခ်ိဳင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕က်မၼာေရး
၊ပညာေရးနဲ ့အလုပ္သမားမ်ားအခြင့္အေ၇းဆိုင္ရာကိစၥရပ္ေတြကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ဖြဲ႔စည္းထည္ေထာင္ထားတဲ့
အဖြဲ႕အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ ဘဲအုပ္ကတစ္ရာႏွစ္ရာ မေဗဒါကတစ္ပင္တည္းအျဖစ္ပါ။ ဘယ္လိုမွ ကာကြယ္
ေစာင့္ေရွာက္နိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ သာေရးနာေရးအဖြဲ႔ကေလးေတြ၊စာၾကည့္တိုက္ကေလးေတြတည္ေထာင္
ထားၾကပါတယ္။အခက္အခဲေတြအႏၱရာယ္ေတြၾကားထဲမွာလုပ္ေနၾကရတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက
္ေနၾကတဲ့အဖြဲ႔ေတြမွာလည္းေနာက္ေၾကာမလံု။နတ္ကလိမ္နဲ႔ထိုင္းပုလိပ္ကအစေၾကာက္ေနရတာပါ။
မဟာခ်ိဳင္ကျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ေတြက ဟင္းလင္းျပင္မွာရွိေနတဲ့အရာ၀တၳဳတစ္ခုလို႔လံုး၀အကာ အကြယ္မရွိတဲ့အေနအထားပါ။နယ္ေျမၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔ျပီးသီးျခားစီရွိေနတဲ့တည္ေဆာက္ထားမႈ အေနအထားေတြ၊ဘယ္သူသတ္လို႔သတ္ခဲ့မွန္မသိတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ၇ဲ႔အေလာင္းေတြလမ္းေဘးဓနိ
ေတာစပ္မွာ မၾကာမၾကာေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕အားကိုးရာမဲ့တဲ့အေနအထားေတြဒီအတိုင္းသာရွိေနအံုးမယ္ဆိုရင္၊မဟာခ်ိဳင္မွာရွိ
တဲ့ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ဟာ ဒုကၡေပါင္းစံုကိုမဟာ့မဟာဆက္လက္ခံစားေနရအံုးမွာပါ။
**ေက်ာ္ေသာင္း**
No comments:
Post a Comment